Een reportage van mijn Interrail-vakantie afgelopen zomer over de Gele Trein.
De Gele Trein is een spoorlijn in de Franse Pyreneeën. Beginstation is Villefrance en het eindstation Latour-de-Carol. In Villefrance komt ook een "gewone" TER-trein, vanuit Perpignan. In Latour-de-Carol vertrekt een TER-trein naar Toulouse en een Spaanse trein naar Barcelona.
De Gele Trein (Train Jaune) is een bijzonder spoorlijn. Het smalspoor loopt door een zeer dunbevolkt gebied. De treinen zijn elektrisch. In plaats van een bovenleiding is er een zgn. "derde rail" die stroom levert. Deze loopt aan de zijkant langs de rails. De spoorlijn staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. De spoorlijn is 63 km lang. Er zijn behoorlijke hoogteverschillen, hoogste punt is 1593 meter. Zoals ik al schreef betreft het smalspoor, waar volgens mij voor gekozen is wegens de beperkte ruimte. Het is een enkelsporige lijn, met passeer-mogelijkheid bij een aantal stations. Er zijn ook stations waar voorheen passeer-spoor lag, wat inmiddels is verwijderd. Er rijdt modern materieel maar voor de toeristen wordt er ook met oud materieel gereden met open wagons.
De dienstregeling (
http://telechargement.ter-sncf.com/Imag ... 0_1019.pdf ) is zeer beperkt. Ik was er op zondag 29 augustus, nog net op tijd voor de zomerdienstregeling. Op die dag zijn uiteraard de foto's ook gemaakt. De serie is chronologisch met heen- en terugreis. Het begint met een lange rit rechtstreeks van Villefrance naar Latour-de-Carol. Vervolgens op de fiets de lijn terug gevolgd. Een paar kleine stukjes een trein gepakt. Tot slot de laatste trein gepakt en wijselijk blijven zitten om weer in Villefrance te komen.
Om 8.36 kwam ik met de TER-trein vanuit Perpignan aan in Villefrance-Vernet-les-Bains. Er waren amper andere reizigers in de trein, maar in Villefrance was ik duidelijk niet de enige. De Gele Trein zou over een klein half uurtje vertrekken, dus ik had de tijd om op het station rond te kijken.
Mooi gebouw met voorzieningen.
Best wel veel sporen voor een klein station.
Links het perron van de Gele Trein, in de verte staat de TER-trein nog waarmee ik was gekomen.
De Gele trein stond al klaar. De mensen moesten achter een hekje blijven wachten, vandaar het lege perron. Want het was druk!
Eenmaal ingestapt viel het dik mee. Er was genoeg plek, ook voor de fiets.
En we zijn vertrokken! Achteraf weet ik dat de eerste helft van het traject het mooist is. Ook het meest afgelegen.
The middle of nowhere. Bovenstaande plaatjes zijn typerend voor de eerste helft van de lijn.
Station Olette. Tussen begin- en eindstation zijn er 20 tussengelegen stations. Er wordt lang niet overal gestopt. Bij de meeste stations stopt de trein op verzoek. Station Olette is - in tegenstelling tot de meeste andere stations - omgeven met veel huizen. Naast het begin- en eindstation zijn er nog drie bemande stations, de rest is verlaten. Station Olette is onbemand maar wel keurig gerenoveerd.
Station Nyers.
Station Thuès-les-Bains.
Station Thuès-les-Bains ligt heerlijk afgelegen, compleet verlaten, maar de trein stopt er nog. Enkel op verzoek uiteraard.
Weetje: De gemeente(!), Thuès-Entre-Valls, heeft 36 inwoners, 1,8 inw/km.
Pyreneeën.
Station Planès. Er is een handjevol van deze zeer afgelegen stationnetjes. Helaas niet de tijd om ze te bezoeken. Even uitstappen en wachten op de volgende trein is - gezien de dienstregeling - ook geen optie.
Station Mont-Louis. Bemand station, tevens punt waar treinen elkaar passeren. Ook hier oud materieel.
Veel uitstappers.
Het landschap verandert, het wordt wat kaler.
In de verte station Bolquère, het hoogste punt van de spoorlijn. Hier kom ik later nog terug.
Even later het tweede bemande station op de lijn: Font-Romeu-Odeilo-Via.
Ook hier is het redelijk druk.
En we rijden weer..
Aankomst in Latour-de-Carol. Eindpunt van de Gele Trein.
Latour-de-Carol is - zeker voor de liefhebber - een bijzonder station. Er zijn maar liefst drie verschillende soorten spoor:
1. Het smalspoor van de Gele Trein.
2. Het Spaanse breedspoor. Links is een trein van Renfe te zien.
3. Normaalspoor van de TER-trein naar Toulouse.
De treinen van en naar Toulouse.
Stationsgebouw perronzijde. Het lijkt heel wat, maar het enige wat er is, is het loket van SNCF. De horeca in het gebouw is jaren geleden al verlaten.
Wachtruimte en loket. Zoals wel vaker bij SNCF volgepropt met planten, borden en andere attributen.
De voorkant van het enorme gebouw.
Ingang van wachtruimte van SNCF. Oud logo. Rechts in het gebouw zat ooit een hotel.
Tijd om te vertrekken. Na nog geen 10 minuten fietsen aangekomen bij een van de kleinste stations van de lijn, vlak vóór Latour-de-Carol: Bena-Fanes. Waarschijnlijk heeft dit niet eens een echt stationsgebouw gehad, maar enkel een wachterswoning die er nog steeds staat. Een geschikte plek om wat foto's te nemen waar de derde rail goed te zien is.
Foto genomen vanaf de onbewaakte overweg. De derde rail is onderbroken.
Een tijdje later aangekomen in Bourg-Madame, een bemand station.
Verlaten perron.
Dit station ligt op een steenworp afstand van de Spaanse grens en het Spaanse station Puigcerdà. Vervolgens uitstapje naar Spanje gemaakt. In deze reportage hou ik het bij de Gele Trein.
Via Spanje aangekomen bij station Osséja. Op deze foto is te zien wat met veel WC-gebouwtjes aan deze spoorlijn wordt gedaan: Van binnen strippen, deuren en ramen verwijderen, en zo ombouwen tot wachthuisje. Volgens mij hebben de spoorwegen dit station relatief kort geleden verlaten, loket zat nog in het gebouw dat nu in gebruik is als woning.
Wachten op de Gele Trein. Na een poosje wachten kwam er modern materiëel.
Tussenstop in Saillagouse. Het duurde erg lang en mensen gingen er uit om te roken. Foto's maken kan natuurlijk ook..
Mooi maar verlaten stationsgebouw. Met rode grafitti is de tekst "Estacio de Saillagouse" op de muur geschreven, wat laat zien dat we nog steeds dichtbij de Spaanse grens zitten.
Vroeger gebeurde hier ongetwijfeld meer dan nu. Sporen van het verleden: Een overwoekerd goederenperron en een draaischijf!
We rijden weer..
Aankomst op station Font-Romeu-Odeillo-Via.
Stationsgebouw.
Het moderne materieel.
Kijkje binnenin.
Voorkant stationsgebouw.
Vanaf Font-Romeu-Odeillo-Via een fietstocht naar station Bolquère-Eyne. Omdat dit het hoogste punt is van de spoorlijn was het een flinke inspanning om er te komen.
Het hoogste punt van de lijn, maar verder een niet bepaald uitnodigende lokatie. Verbouwing van het toiletgebouwtje is nog aan de gang.
Een vervallen bord vertelt de tourist dat dit het hoogste punt van de spoorlijn is.
In betere tijden lag hier nog een spoor, wat inmiddels is weggehaald.
1592,78 m hoogte.
Tijd om de laatste trein te pakken in Mont-Louis. Een relaxed ritje als je vanaf het hoogste punt komt.
Mooi en bemand gebouw. Erg rustig aan het eind van de dag.
Wachten op de trein die 18.34 vertrekt.
Door de prachtige omgeving in de avondzon.
In het begin van deze reportage schreef ik al dat dit het mooiste veel van de spoorlijn is. De bovenstaande foto's laten dat ook zien.
Na enige vertraging net op tijd in Villefrance om ook de laatste trein naar Perpignan te nemen.
Tot zover deze reportage. De Gele Trein is absoluut een aanrader. Prachtige uitzichten, overal kun je in- of uitstappen om de omgeving te verkennen, door echt afgelegen gebieden, en de echte treinliefhebbers zullen zich zeker vermaken in Latour-de-Carol.
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
Ik ben wel in Latour-de-Carol geweest, maar niet met Le Petit Train Jaune. Moet ik toch nog een keer doen. 